Waarom wil het met de verhuur van sommige seniorenwoningen maar niet vlotten, ondanks de vergrijzing? Deze vraag leeft bij veel verhuurders. Een deel van de woningen die gelabeld zijn voor senioren doet het prima, een ander deel doet het niet zo goed.

In opdracht van, en samen met, het Aedes-Actiz Kenniscentrum Wonen-Zorg zijn de oorzaken van deze stagnatie op de woningmarkt voor senioren verkend.

Je kan een grote lijn onderscheiden, een trend die in de hele samenleving aan de gang is: ouderen verhuizen niet graag, de kwaliteit van seniorenwoningen blijft achter, zij ervaren een huursprong bij verhuizen, zij zijn onvoldoende op de hoogte van het aanbod, zij hokken niet graag samen met andere senioren. En daarnaast kan je op microniveau factoren aanwijzen die het ene project succesvoller maken dan het andere: de grootte en leeftijd van het wooncomplex, de locatie (erg belangrijk!), de lokale vergrijzingsdruk, het imago.

Als er wat te kiezen valt, dan laat men de minst populaire complexen links liggen, dat is logisch. Is daar wat aan te doen? Jazeker! Woningcorporaties hebben het nodige uitgeprobeerd, met wisselend succes. Bijvoorbeeld de seniorenmakelaar, duidelijker profiel, veel promotie, speciale doelgroepen. De discussie speelt ook of het soms niet beter is een complex van een seniorenlabel te ontdoen. Veel verhuisgeneigde senioren verhuizen immers net zo lief naar een gebouw voor meerdere doelgroepen. Als de woning maar aan hun verwachtingen voldoet.

Opdrachtgever:

Aedes-Actiz Kenniscentrum Wonen-Zorg